ساز دف یکی از معروف ترین و محبوب ترین ساز های کوبه ای در ایران است.

همانطور که از ظاهر ساز مشخص است دف یک ساختار تقریباً ساده و دایره ای دارد که حاوی یک حلقه ی چوبی است و یک پوست روی آن که این پوست در زمان قدیم از پوست آهو تشکیل میشد ولی امروزه از پوست بز، میش و یا حتی به منظور حفاظت از محیط زیست برای ساخت آن از پلاستیک نیز استفاده میکنند. همچنین دور حلقه ی این ساز زنجیره هایی به آن متصل است از جنس فلز میباشد و باعث خوش رنگ تر شدن صدای دف میشود.

ساز دف متشکل است از سه جزء اصلی دهانه، کمان و حلقه

نوازنده دف برای نواختن آن از ضربات دست خود استفاده می کند. معمولا پوست حیوانات در فرآیند ساخت دف به کار می رود. به طور مثال در ساخت آن می توان از پوست گوسفند، میش، آهو و بز استفاده کرد. پوست های مصنوعی هم در ساخت دف مورد توجه قرار دارند. استفاده از این محصولات از بعضی جهات نسبت به پوست طبیعی دارای مزیت است.

هنرجو در جلسات اوليه با تئوری موسيقی و نت خوانی بصورت ساده آشنا میشود و سپس نحوه گرفتن ساز و انواع ضربه های مورد استفاده در دف را می آموزد و بتدريج با انجام تمرينها مبتنی بر كتاب آموزشی دف بتدريج با ريتم های مختلف و تكنيک های مختلف دف نوازی آشنا شده فرآيند اوليه يادگيری اين ساز به نحوی كه هنرجو قادر باشد ريتم های ساده را چه بصورت تكی و چه بصورت همنوازی با یک ساز يا آواز بنوازد كه بطور معمول حدود يكسال طول می كشد در نهايت داشتن چند تا شرط هست كه پيشرفت شما رو در يادگيری بيشتر می كند، يكی علاقه و ديگری صبر، حوصله، پشتكار و تمرين فراون.