تاریخچه ی نت

بشر برای برقراری ارتباط از زمان انسان‌های اولیه به دنبال راه حل بوده، داشتن زبان مشترک برای رساندن منظور از کوچکترین اتفاق‌ها حس تنهایی را از آنان می‌گرفت. انسان برای زندگی جمعی خلق شده است و برای ارائه و بروز احساس و عواطف خود، درخواست‌ها نیاز به همکلام شدن دارد. اما در دنیای موسیقی به زبان گفتگوی روزانه نمی‌توان رجوع کرد. برای ایجاد زبان مشترک بین موسیقیدان‌ها، نت نویسی پدید آمد. نت، الفبای موسیقی است که با هر نشانه آن متوجه یک مفهوم می‌شویم.

الفبای موسیقی یک دستور خط بین‌المللی است. این یعنی زبان مشترک موسیقی در کل دنیا! پس تفاوتی ندارد که یک موسیقیدان ایرانی ملودی را نوشته باشد یا ژاپنی، هر فردی که با این الفبا آشنایی داشته باشد می‌تواند آن موسیقی را از روی نت بنوازد.

برای نواختن یک ساز و درک آن، شرط اولیه آموزش نت خوانی است. نت نویسی توسط افراد باتجربه در زمینه موسیقی که سالیان سال درگیر این الفبا هستند انجام می‌شود. در گذشته آموزش سازها، به صورت تئوری و عملی به هنرجو گفته می‌شد، اما عملا مرجعی برای آموزش آن وجود نداشت. در واقع استاد موسیقی هر آن چه که از استاد خود آموخته بود را به هنرجو آموزش می‌داد و آنان را به تکرار و تمرین تشویق می‌کرد. این محدودیت آموزشی کار را برای هنرجو سخت می‌کرد. بنابراین لازم بود شخص حتما هوش و استعداد یادگیری موسیقی را داشته باشد. همچنین به خاطر سپردن قطعات و نت‌ها خود مسئله مهمی بود. اگر علاقه خود در این حرفه را حفظ می‌کرد قطعا یکی از نوازندگان مشهور می‌شد.

این نت‌ها بین خطوط موازی کشیده می‌شوند و هر شکل آن یک مفهوم را می‌رساند. نت‌ نویسی برای هر ساز قواعد خاصی دارد. برای مثال این تغییر در تعداد خطوط راهنمای دفترچه مخصوص نت نویسی قابل مشاهده است.

تاریخچه پیدایش نت نویسی و تغییرات آن تا به امروز

حتما می‌دانید که الفبای موسیقی از ۷ نت (دو، رِ، می، فا، سُل، لا، سی) تشکیل شده است. اما جالب است بدانید در ابتدا نت‌ها ۶ عدد بودند. نت سی به این الفبا پس از مدتی اضافه شد. همچنین به جای نت دو، نت اوت وجود داشت اما به دلیل دشواری در نت خوانی، جایش را به نت دو داد. این ۷ نت که امروزه در جهان با آن به نوشتن ملودی‌های بی‌نظیر دست پیدا می‌کنند شامل صداهای زیر و بم است که با قواعدی کنار هم نوشته می‌شوند و یک راهنمای نواختن موسیقی را ایجاد می‌کنند.

حتما برایتان جالب است که بدانید اولین تمدنی که به نت نویسی پرداخت یونان باستان بود. آنان هر ساله المپیاد موسیقی برگزار می‌کردند و در این مراسم سازهای نی و چنگ می‌نواختند. در این مراسم یک ملودی نواخته می‌شد، اما امروزه شنیدن آن ملودی برای ما چندان جذابیتی نخواهد داشت.

تاریخچه ورود نت نویسی به ایران

علاقه به موسیقی در ایرانیان از زمان پیش از اسلام نیز دیده شده، با این وجود تلاش برای حفظ موسیقی به سبک سنت در هر کشور باعث شد تا افرادی که علاقمند در این حوزه بودند به کمک نت نویسی به خلق موسیقی‌های مورد پسند عموم مردمان کشورشان دست بزنند. به همین خاطر لازم بود روی زمینه آموزش نت خوانی پیش از نت نویسی بیشتر تمرکز کنند.

ورود دنیای نت نویسی توسط چند فرانسوی به کشور ما انجام شد. در راس این افراد شخصی به نام آلفرد ژان باتیست لومر بود که بدون آگاهی از زبان فارسی شروع به تعلیم نت نویسی به شاگردانش کرد. او پس از مدتی اقدام به تاسیس دبیرستان موسیقی کرد. شاگردانی که به مدت ۶ سال پیاپی در کنار آلفرد ژان باتیست لومر آموزش دیده بودند توانایی زیادی در حوزه موسیقی و تبحر خاصی در نواختن سازها پیدا کرده بودند.

سپس در سال ۱۳۰۲ استاد علی نقی وزیری برای اولین بار به طور رسمی مدرسه موسیقی را تاسیس کرد. نت خوانی و نت نویسی ۳ ساز تار، پیانو و ویولن را آموزش می‌داد.

برای دریافت بهره مندی از بهترین متد های آموزش موسیقی از پایه، نت خوانی تا آموزش تخصصی ساز می توانید از خدمات آموزشگاه موسیقی شیدا استفاده کنید.