زندگینامه فردریک شوپن   Frédéric-Chopin

دویست سال پیش در چنین روزی مرگ بر پیکر یکی از بزرگترین موسیقیدانان جهان حلول کرد.

او که همیشه با جسمی ناتوان و روحی افسرده زندگی را میگذراند قطعاتی نوشت که شنیدن آن در عمق وجود آدمی نفوذ می کند و شاهدی است بر روح و روان حساس او و قدرت انتقال آن همه احساس و شور و شوق بر روی کلاویه های پیانو .

او در چهل سالگی به آرامش رسید و برای ما زیباترین قطعاتی که می توان با پیانو نواخت را به یادگار گذاشت .

فردریک شوپن (۱۸۹۴ - ۱۸۱۰) که شاعر پیانو نام گرفته است فرزند مادری لهستانی و پدری فرانسوی بود و در ورشو بزرگ شد. هنوز کودکی بیش نبود که سبک بدیعش در نوازندگی و آهنگسازی شگفتی اشراف لهستان را برانگیخت. او در پنج ‌سالگی با اجرای قطعه پولونز Polonais یا رقص لهستانی برای جمعی کوچک که خودش ساخته بود همگان را به شگفتی انداخت.
قبل از ۷ سالگی دو پولونز را در سل مینور و در سی بمل ماژور نوشت که اولی توسط پدر سیبولسکی-سرپرست مدرسه نوازنده ارگ و یکی از معدود ناشران موسیقی در لهستان- منتشر شد.
با انعکاس نبوغ خارق العاده اش در روزنامه‌های ورشو، مورد توجه و پذیرش سالن‌های کنسرت اشرافی در پایتخت قرار گرفت. او از این زمان اجرای کنسرت‌های خیریه خود را آغاز کرد و اولین کنسرت پیانو خود را در ۸ سالگی اجرا کرد.

شوپن پس از پایان تحصیل در کنسرواتوار ورشو به سفر در اتریش و آلمان و اجراء آثارش پرداخت.

پاریس در دهه ۱۸۳۰ کانون نهضت رمانتیک و پایتخت هنری اروپا بود. شوپن جوان با نویسندگانی چون ویکتورهوگو، بالزاک و هاینه آشنا شد و دولاکروای نقاش، لیست و برلیوز همگی از دوستان نزدیکش بودند.

شوپن، خجول، خوددار و از جمعیت فراری بود و ترجیح می‌داد به‌جای نوازندگی در تالار کنسرت، در محفل‌های خصوصی به اجراء آثار خود بپردازد؛ آثار کوتاهی چون نُکتورن‌ها، پرلودها و والس‌های او برای چنین محافل صمیمانه‌ای نوشته شده‌اند.

آموزش پیانو

جثه  نحیف شوپن اجراء صداهای قوی و پُرحجم را بر پیانو برایش دشوار می‌کرد. افسون نوازندگی شوپن بیشتر در صداهای زیبا، انعطاف ریتمیک، استفاده‌ی فضاپردازانه از پدال و نیز ظرافت‌های شاعرانه‌ی دینامیک نهفته است. شوپن تنها پیانیستی است که فقط با حدود سی اجراء عمومی آوازه‌ای افسانه‌ای یافته است.

زندگی شوپن پس از آشنائی او با مادام اُرور دردُوان (Madame Aurore Dudevant)، رمان‌نویس مشهور با نام مستعار ژرژ ساند، دستخوش تحولی پُربار شد. شوپن بیست‌وهشت ساله و ژرژ ساند سی و چهار ساله دلباخته‌ی یکدیگر شدند. در نُه سالی که آن دو با یکدیگر زندگی می‌کردند، شوپن در سایه‌ی مراقبت‌های ساند بسیاری از آثار برجسته‌اش را آفرید. پس از جدائی آنها از یکدیگر، سلامت شوپن به‌سرعت رو به وخامت گذاشت و شمار آفریده‌هایش کاهش یافت.

شوپن در سراسر زندگی از بیماری‌های جسمی و روحی رنج می‌برد. او ضعیف، افسرده و سخت لاغر بود. گفته‌اند که در پایان زندگی کوتاهش تنها حدود ۴۵ کیلوگرم وزن داشت.

شوپن در ۱۷ اکتبر سال ۱۸۴۹ در پاريس درگذشت. پيکر نحيف او در گورستان پرلاشز به خاک سپرده شد، اما به وصيت او و به ابتکار خواهرش، قلب او به ميهن اصلي او لهستان برده شد و امروز در کليسايي در ورشو نگه‌داري مي‌شود.