ساز باغلاما (bǎglama,باقلاما) 

باغلاما اولين بار در حدود ٤٠٠ سال پيش در شهر فيروق (پره) از نواحى خوى ساخته شد.
اصالتا سازى تركيست كه ريشه گرفته از مردم منطقه آناتولى و آذربايجان ميباشد و در ميان 
مردم ترك و كرد و تركمن هاى عراق بسيار رايج است و در موسيقى عثمانى،موسيقى محلى تركى، موسيقى آذرى،موسيقى كردى،موسيقى آشورى،موسيقى ارمنى و در بخش هايى از سوريه، عراق، يونان و كشورهاى بالكان استفاده ميشود.
اين ساز كه در رده بندى ساز هاى زهى
 (*سازى كه درآن صدا از لرزش 
زه،تار يا سيم به وجود مى آيد) 
جاى ميگيرد هم به صورت تك نوازى و هم در همراهى آواز و ساز هاى ديگر در اركستر هاى مختلف مورد استفاده قرار ميگيرد.
اين ساز با ساز هاى تار، دوتار و تنبور 
مرتبط و شبيه هستند.و از نظر ظاهرى
 در انواع و اقسام مختلف وجود دارد 
كه مطابق با هدف مورد نظر 
انتخاب و نواخته ميشود باغلاما
 هفت سیم دارد كه در سه ردیف می‌باشد
 و به سه گروه سه‌سیم، 
دوسیم و دوسیم تقسیم می‌شود
اين سايز انواع گوناگونى داردكه سايز كوچك باغلاما (جرا) سايز متوسط (چوغور) 
و سايز بزرگ كه شبيه به ديوان نيز ميباشد 
را (باغلاماى دسته بلند) مينامند 
 نوعى ديگر با دسته هاى بلند تر 
نيز وجود دارد كه در ايران با نام 
ديوان شناخته شده است  و تنها 
تفاوت دسته بندى و نام هاى 
گوناگون اين ساز درسايز و اندازه ها و 
گاهى تعداد سيم هاى آن ميباشد،در میان ترکان سازی بزرگتر 
از دیوان نيز وجود دارد که به آن ساز
 میدان میگویند.
باغلاما با مضراب پلاستيكى يا 
سر انگشتان دست (شلپه-شرپه) 
نواخته ميشود.
از نوازندگان نامدار اين ساز ميتوتن
 به نام هاى عاشيق-ويسل-اورهان-
گنجه باى- اردال-ارزنجان-شوان پرور-
دياردريم و جوان حاجو  اشاره كرد.