کاخون یا کاخُن نوعی ساز کوبه ایی است.

که وازنده بر روی آن می‌نشیند و با ضربات کف دست و انگشتان که بر روی صفحه جلویی و صفحات کنار و بالای ساز می‌کوبد، صدا تولید می‌کند.

کاخن که به زبان اسپانیایی به معنای جعبه است، قدمت زیادی ندارد و تاریخچه پیدایش آن کم است.در ابتدا کولی‌های اسپانیایی به همراه رقص و آواز و عضو جدا نشدنی موسیقی فلامنکو یعنی گیتار، بر روی جعبه‌های میوه ریتم اجرا می‌کردند که به مرور زمان حالت ساز گونه به خود گرفت و به کاخن امروزی تبدیل شد.

انواع کاخن

در حال حاضر دو نوع ساز در بازار وجود دارد.

کاخن‌های ثابت

کاخن‌های ثابت دارای فنر یا سیم گیتار هستند. این نوع ساز صدای یکنواختی تولید می‌کند و قابلیت تنظیم ندارد. اما این ویژگی ربطی به حرفه‌ای بودن و یا نبودن ساز ندارد و برند‌های بسیار معروف دنیا نیز از این مدل ساز‌ها بسیار تولید و به بازار عرضه می‌کنند.

کاخن‌های رگلاژی

این نوع کاخن دارای فنر یا سیم گیتار هستند، ولی قابلیت تغییر صدارا نیز دارند. این مدل ساز‌ها در نوع فنری قابلیت شل شدن فنر و پخش شدن صدای چوب، و در نوع سیمی قابلیت کوک شدن همانند گیتار برای زیر و بم شدن صدا را دارند.

در مورد اجزا و ساختار ساز کاخن همانطور که در بخش های قبلی نیز گفتیم، کاخن یک ساز جعبه مانند است که حالتی مکعب مستطیل با ۶ وجه دارد. ۴ وجه کناری این ساز با تخته های چوبی به ضخامت های ۱.۳ تا ۱.۹ سانتی متر پوشانده شده است. سطح اصلی این ساز از تخته های سه لایه ایجاد شده است.
یکی دیگر از نکات مهم در ساختار کاخن ها، حفره های صدا در پشت آن است که Sound Hole نام دارد. این ساز موسیقی امروزه از حالت یک جعبه چوبی ساده به یک جعبه چوبی با امکانات بیشتر تبدیل شده است. پایه های پلاستیکی، فنرها و استرها (جهت تولید صدا زنگ دار) از جمله قطعاتی جانبی این وسیله هستند.