کارشناس نوازندگی موسیقی ایرانی ساز تخصصی سنتور از دانشگاه هنر تهران هستم (فارغ التحصیل ۱۴۰۰)
و همچنین رتبه ۱۲ کنکور هنر (موسیقی)
شروع یادگیری موسیقی از پنج سالگی با ساز تنبک
و ساز سنتور از هفت سالگی
از سال ۱۳۹۰ هم آواز و صدا سازی ایرانی را به صورت حرفه ای دنبال کردم و هم اکنون در ارکستر های مختلف و گروه های مختلف در حال فعالیت میباشم
کسب عنوان برتر در جشنواره موسیقی جوان
مقام اول در جشنواره امیر جاهد
مقام اول جشنواره رویش کشوری در بخش موسیقی ایرانی
را در کارنامه هنری خود دارا هستم
اساتیدی که از محضرشان کسب فیض نموده ام :
ساز سنتور :
نسترن هاشمی
مجید کولیوند
پریچهر خواجه (نت نوازی)
اواز ایرانی و صدا سازی :
محمد رضا شجریان
حسین خواجه امیری
جهانگیر مهرپروران
غلامرضا رضایی
رضا طیبی
علی معذی
هاسمیک کاراپتیان
محمدرضا قهاری
تنبک
حمید قنبری
تئورى موسيقى : پریچهر خواجه ، کاوه جودت ، مجید سرحدی
تئورى موسيقى ايرانى و تلفيق شعر و موسيقى : اميرحسن امين شريفى ، سلمان سالک ، محمود بالنده ، هومن مهدویان
سلفژ و سلفژ ایرانی : احسان ذبیحی فر ، کاوه جودت ، فرزاد حاجی هاشمی ، مهدی قاسمی ، محمد واحد ، شهاب شرفی ، احسان صبوحی
هارمونی : مرتضی شیرکوهی ، حمید عسگری ، کاوه جودت
اینجانب امادگی تدریس
آواز ایرانی (تصانیف , ردیف دوامی, ردیف کریمی , اواز های طاهر زاده , بداهه خوانی )
صدا سازی
سنتور ( قطعه , ردیف میرزا عبد الله )
تنبک (شیوه حسین تهرانی )
میباشم
سابقه تدریس هم در مرکز آموزش آزاد دانشگاه هنر و همچنین آموزشگاه موسیقی ناقوس و سل و پویا را دارا هستم .
با تشکر
بلوار مرزداران خیابان اطاعتی جنوبی کوچه نیلوفر پلاک ۲۲ ( ورود از درب حیاط)
تلفن : ۸۸۲۵۷۴۵۴-۰۲۱
همراه : ۰۹۱۲۲۰۲۵۷۸۴ (امیری)
ایمیل : info@sheidamusic.ir
وب : www.sheidamusic.ir
آموزشگاه موسیقی شیدا دریچه ایست به سوی دنیای جادویی موسیقی دنیایی که با ورود به آن شاهـــد تاثیرات بی نظـیر درنگرش هر فرد به پیرامـــون خود و بالا رفتن کیفیت زندگی خواهید بود
اگر هنوز هم افرادی هستند که تاثیر موسیقی در دل و جان خود و حضـــور آن را بعنوان یک نیاز در زندگی نا دیده میگیرنـــد، از توان موسیقی در بالا رفتن کارایی مغز و توانـمندی های ذهنی و حـــرکتی و از اثر گذاری آن در عواطف و احساسات هــر فرد بی خبرند شاید قسمتی از این نبود آگاهی بر می گردد به کوتاهی ما اهالی موسیقی و تلاش گران این رشته هرچــند که کم لطفی های رسانه های جمعی و سیستم های آموزشی دلیل عمدهء آن است .