می دانیم که این روزها همراه شدن با موسیقی و به عبارتی همراه شدن و همراه ماندن با هر چیزی سخت است. اما نکته ای که همه از روانشناسان  تازه کار تا فضانوردان بر سر آن توافق دارند اهمیت حفظ روتین ها علی رغم تغییرات دوره های زندگی است .

اهمیت روتین های روزانه این است که ما را پای بند می کند و به ما ثبات می بخشد که این امر تاثیرات مثبتی در سلامت جسم و ذهن ما دارد. تمرین روزانه ی موسیقی نیز یکی از این روتین ها است.

تمرین مداوم موسیقی مهارت های شناختی را تقویت می کند و باعث شکل گیری روابط اجتماعی می شود . همچنین احساس مثبتی از موفقیت در هنرجو ایجاد می کند. اما هیچکدام از این اثرات مثبت دلیل اصلی تمرین موسیقی نیست. ما تمرین می کنیم که بهتر و بهتر ساز بزنیم . بدون تمرین مداوم پیشرفت در موسیقی ممکن نیست .

براساس برخی پژوهش ها وقفه ی ی طولانی بین فعالیت های درسی سطح دانش آموزان را راکد نگه میدارد و حتی موجب پس رفت آن ها نیز می شود .این امر درباره ی وقفه های میان تمرین موسیقی نیز صادق است. یعنی مهارت هایی که در طول زمان با زحمت آموخته شده اند بدون تمرین به سرعت از دست خواهند رفت و گاهی نیاز است زمانی دوبرابر صرف شود تا دوباره به تمرین هایی با تمرکز و دقیق برسیم.

پس مهم است که تمرین موسیقی را نیز همچون روتین های روزانه ی دیگر حفظ کنیم . این شیوه علاوه بر اینکه از ما نوازنده ی بهتری می سازد به حفظ تعادل زندگی مان نیز کمک می کند.

بیشتر کودکان در آغاز کلاس موسیقی بسیار شیفته و فریفته موسیقی می شوند اما در ادامه و با دشوارتر شدن تمرینات ممکن است  با مشکلاتی رو به رو شوند و یا ابراز بی علاقگی کنند . خانواده ها هم باید در این امر مشارکت داشته باشند  و کودک را در زمان تمرین همراهی کند . به عنوان مثال در ساعات تمرین در کنار او بنشینند و مطالعه کنند و گاهی نیز او را مورد تشویق قرار دهند  و به این ترتیب به او نشان دهند که پیشرفت او در موسیقی چقدر برایشان لذتبخش است.

اما در نگاهی دیگر اگر بخواهیم نقش خانواده را یک کلمه خلاصه کنیم آن کلمه ( جدیت) خواهد بود .

نگاه تفننی به موسیقی راه به جایی نمی برد . کودک هوشمندانه درک می کند که درجه اهمیت موسیقی از نظر خانوائه چقدر است. پیشرفت هر کودک رابطه مستقیم با نگاه خانواده او هنر دارد . علاوه بر این خیلی خوب است که ساعت تمرین در منزل به صورت ساعت مشخصی تعیین شود . همانطور که کودک در سرمای زمستان ساعت شش صبح از خواب بیدار می شود تا به مدرسه برود و آن را بدیهی می داند به همان شکل هم عادت خواهد کرد که به تمرین موسیقی بپردازد .

البته یک ساعت تمرین روزانه منجر به تربیت یک نوازنده عالی نخواهد شد اما باتوجه به تکالیف مدرسه بیش از این نمی توان انتظار داشت مگر شاگردی که بسیار مصمم و با برنامه بخواهد زمان بیشتری را به موسیقی اختصاص دهد . هنگامی که ساعت تمرین به صورت مشخص و ثابت تعیین شود ساعت درونی بدن نیز خود را با آن وفق می دهد و راحت تر به این کار می پردازد . تنها تمرین و تکرار است که در نواختن سازی ایجاد مهارت می کند . تمرین صحیح هر چه بیشتر نتیجه به دست آمده قابل قبول تر خواهد بود.